زمینه و هدف: حفظ ثبات همودینامیک بیماران در طی بیهوشی و عمل جراحی، یکی از مهمترین اهداف متخصصین بیهوشی است. هر یک از داروهای بیهوشی اثرات همودینامیکی مختلفی دارند و تداخل اثر این داروهابا یکدیگر و با داروهایی که بیماران تا قبل از عمل مصرف می‌کنند، ممکن است باعث تغییرات همودینامیک خطرناکی شود. به منظور ایجاد یک بیهوشی کامل، در صورت مصرف دوز بالای مخدر، شیوه معمول افزودن یک داروی وریدی مانند اتومیدیت به مخدر می‌باشد. در موارد استفاده از ترکیب اتومیدیت و سوفنتانیل، در دریافت‌کنندگان
بتا- بلوکر، نوع شل‌کننده در پاسخ بیمار به این ترکیب مؤثر است. بر همین اساس، در پژوهشی به مقایسه تغییرات همودینامیک و شاخص‌های قلبی عروقی دو شل‌کننده عضلانی پانکرونیوم و سیس آتراکوریوم در ترکیب با دوز بالای سوفنتانیل در جراحی پیوند رگ‌های کرونر قلب بیماران تحت درمان با بتا بلوکر پرداخته شده است.

روش بررسی: مطالعه حاضر به صورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی آینده‌نگر دو سو کور طراحی و اجرا شد. بیماران مورد مطالعه شامل 80 بیمار کاندیدای عمل جراحی پیوند رگ‌های کرونر در بیمارستان قلب شهید رجایی بودند، که به‌طور تصادفی در دو گروه پانکرونیوم (40 نفر) و سیس-آتراکوریوم (40 نفر) قرار گرفتند. بیماران از نظر نوع و دوز پیش داروی بیهوشی و نیز مخدر (سوفنتانیل) و هوشبر (اتومیدیت) حین عمل یکسان بودند. وضعیت همودینامیک بیماران شامل فشار خون، تعداد ضربان قلب و شاخص‌های قلبی قبل از بیهوشی و طی مراحل مختلف عمل جراحی تا 60 دقیقه بعد از القا بیهوشی مورد سنجش قرار گرفت. داده‌های به دست آمده با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS 13 و آنالیز واریانس یا اندازه‌گیری‌های مکرر (Repeated Measurement Analysis) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی‌داری در این مطالعه در حد 05/0 در نظر گرفته شده است.(Pvalue)

یافته‌ها: براساس آنالیز چند متغیره، بیمارانی که سیس- آتراکوریوم دریافت کرده بودند، کاهش معنی‌داری (05/0P<) در فشار خون سیستولیک و فشار خون متوسط شریانی در مقایسه با پانکرونیوم طی دقایق اولیه القا بیهوشی نشان دادند. در سایر موارد، تغییرات در دو گروه مشابه بوده و اختلاف آماری معنی‌داری به دست نیامد.

نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که گرچه سیس- آتراکوریوم در مقایسه با پانکرونیوم در ترکیب با دوز بالای سوفنتانیل در بیمارانی که تحت درمان با بتا بلوکر هستند، می‌تواند فشار خون سیستولیک و فشار خون متوسط شریانی را به‌طور معنی‌داری کاهش دهد، اما در تعداد ضربان قلب و شاخص‌های قلبی عروقی تغییری که از لحاظ آماری و یا بالینی معنی‌دار باشد، به وجود نمی‌آورد.