Razi Journal of Medical Sciences
مجله علوم پزشکی رازی
RJMS
Medical Sciences
http://rjms.iums.ac.ir
39
journal39
2228-7043
2228-7051
en
jalali
1383
6
1
gregorian
2004
9
1
11
40
online
1
fulltext
fa
بررسی چگونگی یادگیری مهارتهای ارتباطی پزشک ـ بیمار در دانشگاه علوم پزشکی ایران و کرمانشاه: از دیدگاه کارآموزان و کارورزان و اساتید
Survey of Doctor-Patient Communication Skills Learning at Iran and Kermanshah Universities of Medical Sciences: Perceptions of Students, Interns and Faculty Members
پزشکی اجتماعی
Community Medicine
پژوهشي
Research
<p style="DIRECTION: rtl"> در سالهای اخیر بر برقراری “ارتباط بین فردی” مؤثر میان پزشک و بیمار تأکید و توجه روزافزونی شده است. مهارتهای ارتباطی یکی از اجزای اصلی صلاحیتهای بالینی به شمار میرود که برای تشخیص صحیح و تبعیت بیمار از اقدامات درمانی کمک کننده میباشد. پزشک توسط مهارتهای ارتباطی قادر خواهد بود در ارائه اطلاعات و اخبار ناگوار به بیمار یا اطرافیان او، غلبه بر خشم و ناراحتی بیمار، کمک به بیماران مزمن و در آستانه مرگ، عملکرد بهتری از خود نشان دهد. هدف از این پژوهش بررسی چگونگی یادگیری این گونه مهارتها با استفاده از نظر اساتید و دانشجویان در 2 دانشگاه علوم پزشکی ایران و کرمانشاه بوده است تا بتوان از آن برای تدوین برنامههای درسی استفاده کرد. در این مطالعه توصیفی ـ تحلیلی یک پرسشنامه خود ایفا به منظور بررسی یادگیری دانشجویان و کارورزان طراحی شد که کارآموزان، کارورزان و اساتید 2 دانشگاه (در 4 بخش داخلی، زنان، کودکان، جراحی) پس از مطالعه آزمایشی به آن پاسخ دادند. تعداد کارآموز، کارورز و استاد در دانشگاه علوم پزشکی ایران به ترتیب 185، 127، 14 نفر و در دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه به همان ترتیب 63، 61، 30 نفر بود(به طور کلی 446 دانشجو و 45 استاد بالینی در هر دو دانشگاه). از این تعداد 130 نفر مربوط به بخش داخلی، 96 نفر بخش جراحی، 74 نفر بخش زنان، 146 نفر بخش کودکان بودند. براساس نتایج به دست آمده 3/56% از دانشجویان از این گونه مهارتها آگاهی داشتند اما 7/43% از آنها بیاطلاع بودند که این تفاوت 000/0=P معنیدار بود. اولین تجربه ارتباط با بیمار از نظر کارآموزان و کارورزان و اساتید در بخش و بر بالین بیمار بوده است(5/72%) و پس از آن در کلاس درس بیمارستان(5/11%) و در مرتبه بعدی در اورژانس و درمانگاه (هرکدام 8%) ذکر گردید. تأثیر حضور استاد و دستیار در یادگیری مهارتها از سوی دانشجویان هر دو دانشگاه به ترتیب بسیار زیاد و زیاد ارزیابی شد. در زمینه چگونگی یادگیری مهارتها، اساتید در هر دو دانشگاه ایران و کرمانشاه به ترتیب بیشترین امتیاز را به مشاهده رفتار استاد ( 4/71% و 7/76% )و پس از آن به مشاهده رفتار دستیار (9/42% و 7/66% ) دادند. سایر روشهای یادگیری مانند مشاهده فیلم و منابع راهنما یا مشاهده ایفای نقش از نظر کارورزان، کارآموزان و حتی اساتید کمتر از 50% امتیاز را به خود اختصاص داده بود. با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش به نظر میرسد که روشهای یاددهی و یادگیری مهارتهای ارتباطی باید در دانشکدههای پزشکی مورد تأکید بیشتری قرار گیرد و برنامههای آموزش مهارتهای ارتباطی برای کارآموزان و کارورزان در نظر گرفته شود. علاوه بر آن اساتید باید نقش فعالتری را در یاددهی مهارتها در این 2 دانشگاه ایفا کنند.</p><p> <br></p>
Effective doctor-patient interpersonal communication has been emphasized increasingly in recent years. Communication skills are considered as one of the main components of clinical competence, helping precise diagnosis and patient’s compliance for therapeutic measures. Through communication skills the physician is able to demonstrate better performance in: breaking bad news to the patient and his relatives, overcoming patient’s anger and discomfort and helping chronic and terminal patient. The objective of this study was to investigate how communication skills are learned at Iran and Kermanshah Universities of Medical Sciences using medical students, interns and faculty members in order to help in planning(compiling) programs. In this descriptive-analytic study a self-administered questionnaire was given to target population in 4 major clinical wards (Internal Medicine, OB & Gyn., Pediatrics, and Surgery). After a pilot study, the questionnaire was distributed among target population. The total number of students/interns/staffs at Iran and Kermanshah Universities were 185/127/14 and 63/61/30 respectively. Based on obtained results 53.6% of students were aware of communication skills while 43.7% of students were not aware of these skills which this difference was significant. The first place of experience in communicating with patients was clinical ward(72.5%), hospital classroom(11.5%), emergency and outpatients ranked next(8%). The impact of teacher/resident presence on learning was assessed as very high and high. Observing teacher’s behavior and communication with patients got the highest score in both universities(71.4% & 76.7%) and those of the resident’s score got the next score(42.9%-66.7%). Less than 5% of scores was allocated to the other methods of learning including: resources, watching films and observation of a role play. The results of this study revealed that teaching and learning methods at both universities should be revised and formal instructional programs have to be implemented. Meanwhile, medical staffs have to play more active role in teaching the skills.
،: 1 – ارتباط پزشک ـ بیمار ، 2 – مهارتهای ارتباطی ، 3 – یادگیری، 4 – بخش بالینی
Key Words: 1) Doctor-Patient Relationship 2) Communication Skills
223
229
http://rjms.iums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1-29&slc_lang=fa&sid=1
S.K
Soltani Arabshahi
سیدکامران
سلطانی عربشاهی
3900319475328460015105
3900319475328460015105
Yes
A
Ajami
آزیتا
عجمی
3900319475328460015106
3900319475328460015106
No
S
Siabani
ثریا
سیابانی
3900319475328460015107
3900319475328460015107
No