Razi Journal of Medical Sciences
مجله علوم پزشکی رازی
RJMS
Medical Sciences
http://rjms.iums.ac.ir
39
journal39
2228-7043
2228-7051
en
jalali
1398
8
1
gregorian
2019
11
1
26
8
online
1
fulltext
fa
تأثیر تمرینات مقاومتی بر بیان PPARy در بافت چربی زیرپوستی موشهای دیابتی شده با رژیم غذایی پرچرب و استرپتوزوتوسین
The effect of resistance training on PPARy expression in subcutaneous fat tissue of diabetic rats with high fat diet and STZ
فیزیولوژی ورزش
Exercise Physiology
پژوهشي
Research
<strong><span style="color:#0070C0;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">زمینه و هدف: </span></span></span></strong><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">مطالعات ژنتیکی از </span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;">PPARy</span></span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;"> به عنوان مؤلفه ژنتیکی مؤثر در بروز و شدت دیابت نوع 2 حمایت نمودهاند. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر تمرینات مقاومتی بر بیان </span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;">PPARy</span></span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;"> در بافت چربی زیرپوستی، مقاومت انسولین، گلوکز و سطوح انسولین سرم در موشهای دیابتی نوع 2 انجام گرفت.</span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;"></span></span></span><br>
<strong><span style="color:#0070C0;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">روش کار:</span></span></span></strong> <span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">در این مطالعه تجربی-کاربردی </span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">14 سر موش نر ویستار دیابتی شده 10 هفتهای توسط رژیم غذایی پرچرب + </span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;">STZ</span></span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;"> به شیوه تصادفی به گروههای ورزش (7=</span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;">n</span></span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">) و کنترل (7=</span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;">n</span></span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">) تقسیم شدند. گروه ورزش 6 هفته تمرین مقاومتی را در قالب بالا رفتن از نردبان پلهای (5 روز در هفته) اجرا نموده و گروه کنترل در مداخله تمرینی شرکت ننمودند. بیان نسبی </span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;">PPARy</span></span></span></span> <span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">در بافت چربی زیرپوستی، گلوکز ناشتا و مقاومت انسولین در 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی در دو گروه اندازهگیری شد. از آزمون تی مستقل جهت مقایسه دادهها استفاده شد. تغییرات کمتر از پنج درصد معنیدار در نظر گرفته شد. </span></span></span><br>
<strong><span style="color:#0070C0;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">یافتهها:</span></span></span></strong> <span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">تمرینات مقاومتی به کاهش معنیدار گلوکز ناشتا </span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">(001/0></span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;">p</span></span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">)</span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;"> و مقاومت به انسولین </span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">(001/0></span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;">p</span></span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">) </span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;"> در مقایسه با گروه کنترل منجر شد. در مقایسه با گروه کنترل، بیان </span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;">PPARy</span></span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;"> در پاسخ به تمرینات مقاومتی به میزان معنیداری افزایش یافت (</span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">013/0 = </span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;">p</span></span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">). تفاوت معنیداری در سطوح انسولین سرم بین 2 گروه مشاهده نشد (</span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">184/0 = </span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;">p</span></span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">).</span></span></span><br>
<strong><span style="color:#0070C0;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">نتیجهگیری:</span></span></span></strong> <span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">بر پایه شواهد موجود، کاهش مقاومت انسولین و گلوکز ناشتا را میتوان به افزایش بیان </span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;">PPARy</span></span></span></span> <span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">در بافت چربی زیرپوستی موشهای چاق دیابتی در پاسخ به تمرینات مقاومتی نسبت داد.</span></span></span><br>
<strong>Background:</strong> Genetic studies have supported the role of PPARγ as an effective genetic component in the incidence and severity of Type 2 Diabetes (T2D). The present study aimed to determine the effect of resistance training on PPARγ expression in subcutaneous fat tissue, insulin resistance, glucose and serum insulin in T2D rats.<br>
<strong>Methods:</strong> Fourteen males Wistar rats aged 10 weeks with T2D induced by high fat diet-STZ were randomly divided into exercise (n=7) and control (n=7) groups. Exercise group completed a six weeks resistance training including climbing on a stepladder (5 days/wk) and control group did not participate in any exercise intervention. Relative expression of PPARγ expression in subcutaneous fat tissue, fasting glucose and insulin resistance were measured 48 hours after the last exercise session of two groups. Independent T test was used to compare data. P values less than 0.05 were considered significant.<br>
<strong>Results:</strong> Resistance training led to significant decrease in fasting glucose (p<0.001) and insulin resistance (p<0.001) in comparison to control group. Compared to control group, PPARγ increased in response to resistance training (p=0.013). No significant difference was obsereved in serum insulin between the two groups (p=0.0184).<br>
<strong>Conclusion:</strong> Based on existing evidence, reduced insulin resistance and fasting glucose can be attributed to increased PPARγ expression in subcutaneous fatty tissue of diabetic obese rats in response to resistance training.<br>
<br>
بافت چربی, بیان ژن, تمرین مقاومتی, دیابت نوع 2
Fatty tissue, Gene expression, Resistance training, Type 2 diabetes
68
77
http://rjms.iums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-4656-1&slc_lang=fa&sid=1
Somayeh
Yazdanpazhooh
سمیه
یزدان پژوه
3900319475328460064062
3900319475328460064062
No
PhD Student of Exercise Physiology, Islamic Azad University, South Tehran Branch, Tehran, Iran
دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزش، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران
Abdolali
Banaeifar
عبدالعلی
بناعی فر
a_banaeifar@iau.ac.ir
3900319475328460064063
3900319475328460064063
Yes
Associate Professor of Exercise Physiology, Islamic Azad University, South Tehran Branch, Tehran, Iran
دانشیار، گروه فیزیولوژی ورزش، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران
Sajad
Arshadi
سجاد
ارشدی
3900319475328460064064
3900319475328460064064
No
Assistant Professor of Exercise Physiology, Islamic Azad University, South Tehran Branch, Tehran, Iran
استادیار، گروه فیزیولوژی ورزش، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران
Mojtaba
Eizadi
مجتبی
ایزدی
3900319475328460064065
3900319475328460064065
No
Assistant Professor of Exercise Physiology, Islamic Azad University, Saveh Branch, Saveh, Iran
استادیار، گروه فیزیولوژی ورزش، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه، ساوه، ایران