TY - JOUR T1 - EVALUATION OF INTERFERONE-ALPHA TYPE 2a (ROFERON) ON PATIENTS WITH CHRONIC HEPATITIS C TT - بررسی اثر درمانی آلفا اینترفرون نوع 2a (رفرون) روی بیمـاران مبتـلا به هپاتیـت مزمن C JF - RJMS JO - RJMS VL - 10 IS - 33 UR - http://rjms.iums.ac.ir/article-1-139-fa.html Y1 - 2003 SP - 61 EP - 71 KW - Key Words: 1) Interferone-alpha 2) Roferon 3) Hepatitis C N2 -     200 میلیون نفر در جهان و حدود 210 هزار نفر در ایران مبتلا به هپاتیت مزمن C هستند. این بیماری یکی از علل اصلی ابتلا و مرگ و میر ناشی از بیماریهای کبدی است تا چندی پیش اینترفرون آلفا، درمان انتخابی این بیماری بود. اما امروزه درمان ترکیبی اینترفرون و ریباویرین، مؤثرتر شناخته شده است. این مطالعه جهت بررسی اثر این دارو بر بیماران ایرانی و پیش‌بینی پاسخ به درمان در آنها، صورت گرفته است. این مطالعه نیمه تجربی روی 33 بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن C انجام شد که طی آن، بیماران تحت رژیم منفرد اینترفرون آلفا (نوع 2)، سه‌میلیون واحد، 3بار در هفته و به مدت 12 ماه به صورت زیرجلدی قرار گرفتند. ALT ، AST ، آلکالن فسفاتاز، بیلی‌روبین تام و مستقیم در ابتدای مطالعه، هفته دوم و سپس تا آخر مطالعه ماهی یک نوبت بررسی شدند. HCV-RNA و بیوپسی کبد نیز در ابتدا و انتهای مطالعه بررسی گردید. تستهای t  ، chi2 ، ANOVA ، ضریبهای همبستگی و مدلهای رگرسیونی  در تجزیه و تحلیل اطلاعات به کار گرفته شدند. براساس نتایج به دست آمده 7/82% افراد تحصیلات زیر دیپلم داشتند. با پیشرفت درمان میزان ALT ، AST و آلکالن فسفاتاز، کاهش معنی‌داری به زیر سطح طبیعی خود پیدا کردند(00005/0=P ،0005/0=P ، 001/0=P). طبیعی شدن آنزیمهای کبدی و بیلی‌روبین 2 تا 4 ماه پس از درمان صورت گرفت و زمان اولین افزایش دوباره آنزیمها در 6 ماه اول پس از شروع درمان و درحین درمان بود. از نظر بیوشیمیایی 7/86% به درمان پاسخ دادند. تعداد افراد دارای HCV-RNA منفی، در انتهای مطالعه بیشتر بود که این اختلاف معنی‌دار بوده است(001/0P M3 ER -