جلد 14، شماره 55 - ( 4-1386 )                   جلد 14 شماره 55 صفحات 33-23 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Amirmozafari N, Forohesh H, Ganji L. Comparison of Microimmunofluorescence, ELISA, Rapid Detection Kit(DIMA) and Gimenez Staining for Detection of Chlamydial Induced Cervicitis . RJMS 2007; 14 (55) :23-33
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-729-fa.html
امیرمظفری نور، فروهش تهرانی هما، گنجی لیلا. بررسی مقایسه‌ای روشهای میکروایمونوفلئورسانس، الیزا، کیت تشخیص سریع Dima و رنگ‌آمیزی گیمنز در تشخیص سرویسیت کلامیدیایی . مجله علوم پزشکی رازی. 1386; 14 (55) :23-33

URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-729-fa.html


چکیده:   (9100 مشاهده)

    زمینه و هدف: کلامیدیا تراکوماتیس، یکی از متداول‌ترین باکتری‌های منتقل شونده از طریق جنسی است. این باکتری، عفونت‌های متعددی چون اورتریت، سرویسیت، اندومتریت، اپیدیدیمیت و لنفوگرانولوم آمیزشی را در دستگاه تناسلی ـ ادراری هر دو جنس مرد و زن، ایجاد می‌کند. میزان شیوع سرویسیت کلامیدیایی در جوامع مختلف، متغیر است. در یک مطالعه، میزان شیوع سرویسیت کلامیدیایی در زنانی امریکایی که از نظر جنسی فعال هستند، 15-5% و در زنان حامله، 2/1% تعیین شده است. هدف از این مطالعه، بررسی میزان شیوع سرویسیت کلامیدیایی و سپس مقایسه روشهای تشخیصی الیزا، میکروایمونوفلئورسانس(MIF=Microimmunofluorescence)، کیت تشخیص سریع Dima و روش میکروسکوپی مستقیم با رنگ‌آمیزی Giemenz، در تشخیص کلامیدیا بوده است. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، 137 خانم مبتلا به سرویسیت(بنا بر تشخیص پزشک متخصص زنان و زایمان) مراجعه کننده به درمانگاه ژنیکولوژی بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) و آزمایشگاه تشخیص طبی نیلو، مورد بررسی قرار گرفتند. به وسیله دو سواب، از اندوسرویکس بیماران نمونه‌برداری شد. یک سواب، جهت انجام تست تشخیص سریع با استفاده از کیت و سواب دیگر، جهت رنگ‌آمیزی Gimenez بکار گرفته شد. از بیماران، جهت انجام آزمایش‌های الیزا و میکروایمونوفلئورسانس نیز خونگیری بعمل آمد. نتایج بدست آمده، با استفاده از نرم‌افزار (version 12)SPSS و آزمون Mc Nemar تحلیل گردیدند. یافته‌ها: با انجام روش الیزا، در 18 بیمار، آنتی‌بادی IgG و در 4 بیمار، آنتی‌بادی IgM بر علیه کلامیدیا تراکوماتیس مثبت گردید. با استفاده از روش میکروایمونوفلئورسانس، 10 بیمار، دارای آنتی‌بادی IgG و 3 بیمار، دارای آنتی‌بادی IgM بر علیه کلامیدیا تراکوماتیس بودند. کیت تشخیص سریع Dima، در 5 بیمار مثبت شد. در هیچ یک از لامهای رنگ‌آمیزی شده به روش گیمنز، انکلوژن بادی کلامیدیایی دیده نشد. نتیجه‌گیری: براساس روش میکروایمونوفلئورسانس که در بین روشهای سرولوژی، روش استاندارد طلایی در تشخیص عفونت کلامیدیایی می‌باشد، میزان شیوع سرویسیت کلامیدیایی در این مطالعه، 2/7% تعیین گردید. در مقایسه تعیین آنتی‌بادی IgM با روش الیزا و همچنین مقایسه کیت تشخیص سریع Dima و میکروایمونوفلئورسانس، اختلاف معنی‌داری وجود نداشت، اما در مقایسه تعیین آنتی‌بادی IgG با روشهای الیزا و میکروایمونوفلئورسانس، اختلاف معنی‌داری مشاهده گردید. بنابراین توصیه می‌شود که نتایج مثبت آنتی‌بادی IgG به روش الیزا، با روش میکروایمونوفلئورسانس تأیید گردد. همچنین رنگ‌آمیزی گیمنز در تشخیص سرویسیت کلامیدیایی توصیه نمی‌شود.

متن کامل [PDF 266 kb]   (5453 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: میکروبیولوژی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb