جلد 27، شماره 1 - ( 1-1399 )
جلد 27 شماره 1 صفحات 25-17 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: IR.IAU.REC.1398.33
Ethics code: IR.IAU.REC.1398.33
استادیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران ، h.abaszade61@gmail.com
چکیده: (2276 مشاهده)
زمینه و هدف: پژوهش حاضر به منظور مقایسه اثر تمرین هوازی با شدت متوسط و تزریق سلول‌های بنیادی بر روی سطوح Dkk-1 و اسکلروستین در مدل موش‌های آرتروزی انجام شد.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع تجربی بوده است. بدین منظور تعداد 42 سر موش نر ویستار 8 هفته‌ای به‌طور تصادفی به 6 گروه؛ کنترل، آرتروز، سالین، آرتروز- تمرین هوازی، آرتروز- سلول بنیادی و آرتروز- تمرین هوازی- سلول بنیادی تقسیم شدند. استئوآرتریت با آسیب به مینیسک‌ها و غضروف به موش‌های نر القاء شد. برنامه تمرینی شامل30 دقیقه دویدن روی نوارگردان بدون شیب و سرعت 14 تا 18 متر در دقیقه برای 8 هفته بود. تزریق سلول بنیادی مشتق از استخوان به تعداد 1000000 سلول بر کیلوگرم بود. سنجش سطوح بافتی Dkk-1 و اسکلروستین با روش الایزا انجام گرفت.
یافته‌ها: گروه‌های سلول بنیادی-تمرین هوازی، تمرین هوازی و سلول بنیادی موجب یک کاهش معنی دار در سطوح Dkk-1 و اسکلروستین استخوان ران در مقایسه با گروه آرتروز شدند (0001/0p<). گروه تمرین هوازی- سلول بنیادی مقادیر بالاتری را نشان دادند (0001/0p<).
نتیجه‌گیری: به‌طورکلی، نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرین هوازی به همراه تزریق سلول‌های بنیادی مشتق از مغز استخوان موجب کاهش سطوح بافتی Dkk-1 و اسکلروستین در استخوان ران شده و احتمال دارد با بهبود متابولیسم استخوان، تخریب استخوانی ناشی از آرتروز را کمتر کند.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع تجربی بوده است. بدین منظور تعداد 42 سر موش نر ویستار 8 هفته‌ای به‌طور تصادفی به 6 گروه؛ کنترل، آرتروز، سالین، آرتروز- تمرین هوازی، آرتروز- سلول بنیادی و آرتروز- تمرین هوازی- سلول بنیادی تقسیم شدند. استئوآرتریت با آسیب به مینیسک‌ها و غضروف به موش‌های نر القاء شد. برنامه تمرینی شامل30 دقیقه دویدن روی نوارگردان بدون شیب و سرعت 14 تا 18 متر در دقیقه برای 8 هفته بود. تزریق سلول بنیادی مشتق از استخوان به تعداد 1000000 سلول بر کیلوگرم بود. سنجش سطوح بافتی Dkk-1 و اسکلروستین با روش الایزا انجام گرفت.
یافته‌ها: گروه‌های سلول بنیادی-تمرین هوازی، تمرین هوازی و سلول بنیادی موجب یک کاهش معنی دار در سطوح Dkk-1 و اسکلروستین استخوان ران در مقایسه با گروه آرتروز شدند (0001/0p<). گروه تمرین هوازی- سلول بنیادی مقادیر بالاتری را نشان دادند (0001/0p<).
نتیجه‌گیری: به‌طورکلی، نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرین هوازی به همراه تزریق سلول‌های بنیادی مشتق از مغز استخوان موجب کاهش سطوح بافتی Dkk-1 و اسکلروستین در استخوان ران شده و احتمال دارد با بهبود متابولیسم استخوان، تخریب استخوانی ناشی از آرتروز را کمتر کند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |