جلد 26، شماره 10 - ( 10-1398 )                   جلد 26 شماره 10 صفحات 37-28 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

اهمیت بافت چربی اپیکاردیال در بروز بیماری های قلبی- عروقی
مهشید ملکوتیان ، فرزانه فتوحی ، مائده عربیان
استادیار، مرکز قلب و عروق شهید رجایی، تهران، ایران ، arabian@rhc.ac.ir
چکیده:   (3435 مشاهده)
خطر بروز بیماری‌های قلبی- عروقی در افراد چاق بیشتر با تجمع چربی احشایی ارتباط دارد تا میزان چربی زیر جلدی. بافت چربی اپیکاردیال نوعی از چربی احشایی می‌باشد که روی سطح قلب و بین بافت میوکارد و پریکارد احشایی قرار گرفته است. امروزه با پیشرفت‌های سریع در زمینه تکنیک‌های غیزتهاجمی تصویربرداری از قلب، توجه زیادی به سمت تصویربرداری از بافت چربی اپیکاردیال و پریوسکولار به عنوان شاخصی از چربی احشایی معطوف شده است که می‌تواند برای تعیین خطر بیماری‌های کاردیومتابولیک بسیار دقیق و اختصاصی باشد. اهمیت بافت چربی اپیکاردیال به این دلیل است که میتواند از طریق فعالیت‌های پاراکرین بسیاری از عملکردهای فیزیولوژیک قلب و عروق قلبی را تحت تاثیر قرار دهد. بافت چربی اپیکاردیال به عنوان یک ارگان ترشحی شناخته شده است که می‌تواند با آزادسازی پروتئین‌های مختلف که آدیپوکین نام گرفته‌اند به صورت مستقیم و موضعی بافت‌ها و عروق مجاور خود را تحت تاثیر قرار دهند. نتایج متعددی تا به امروز نشان داده‌اند که ترشح آدیپوکین‌های التهابی از بافت چربی اپیکاردیال نقش مهمی در ایجاد آترواسکلروزیس و سایر بیماری‌های قلبی-عروقی داشته باشد. با این حال هنوز مکانیسم دقیق فرایندهای التهابی به خوبی شناسایی نشده است. در این مقاله برخی از نقش‌های مهمی بافت چربی اپیکاردیال در بروز بیماری‌های قلبی- عروقی توضیح داده شده است.
واژه‌های کلیدی: آدیپوکین، التهاب، بافت چربی اپیکاردیال، بیماری عروق کرونری
متن کامل [PDF 739 kb]   (3082 دریافت)    
نوع مطالعه: مروري | موضوع مقاله: قلب و عروق
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.