مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: پژوهش حاضر، تأثیر 12 هفته تمرین یوگا بر مقادیر سرمی کورتیزول و استرس، اضطراب و افسردگی زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بود.
روش  کار: نوع پژوهش توسعه‌ای و روش پژوهش حاضر نیمه تجربی است. تعداد 45 نفر از بانوان دیابتی شهر سمنان با میانگین سن (35/3±85/46 سال)، وزن (18/17±79/69 کیلوگرم)، قد (00/5±03/155 سانتی‌متر)، شاخص توده بدنی (BODY MASS INDEX-BMI) 00/5±64/29 کیلوگرم بر متر مربع) و با 69/2±46/6 سال سابقه دیابتی شدن انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه تمرین یوگا (15N= ) و تمرین هوازی (14N= ) و گروه کنترل (12N= ) قرار گرفتند. برنامه تمرینی به مدت 12 هفته و هر هفته سه جلسه و هر جلسه 90 دقیقه انجام شد. خون‌گیری در 48 ساعت قبل از شروع تمرین و 48 ساعت بعد از اتمام برنامه تمرینی برای سنجش کورتیزول انجام شد. از پرسش‌نامه DASS-21 برای سنجش استرس، اضطراب و افسردگی استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA)، تعقیبی توکی و آزمون‌های تی در سطح معناداری  05/0P< و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 انجام شد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد 12 هفته تمرین یوگا باعث کاهش هورمون کورتیزول و نیز بهتر شدن استرس، اضطراب و افسردگی زنان مبتلا به دیابت نوع 2 شد. همچنین، 12 هفته تمرین هوازی موجب کاهش هورمون کورتیزول و بهتر شدن استرس زنان مبتلا به دیابت نوع 2 گردید.
نتیجه‌گیری: به طور کلی می‌توان گفت تمرین یوگا و تمرین هوازی -هر دو- می‌توانند آثار مفیدی بر دستگاه هورمونی و استرس زنان دیابتی داشته باشد، اما این آثار پس از تمرین یوگا بیشتر و مفیدتر است.