زمینه و هدف: ضایعات پوستی- مخاطی در حفره دهان نمای بالینی مشابهی دارند و بررسی هیستوپاتولوژیکی در افتراق ضایعات مذکور و رسیدن به تشخیص صحیح مؤثر است. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان همخوانی تشخیص‏ های بالینی با هیستوپاتولوژیکی ضایعات پوستی-مخاطی در حفره دهان طی دوره 10 ساله در دانشکده دندانپزشکی بابل انجام شد.

روش‏ کار: در این مطالعه گذشته نگر، تعداد 150 پرونده بیمار مبتلا به ضایعات پوستی مخاطی که طی دوره 10 ساله (1391 - 1382) به دانشکده دندانپزشکی بابل مراجعه نموده بودند، مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات پرونده بیماران شامل سن، جنسیت، محل بروز ضایعه، تشخیص بالینی اول، دوم و سوم در صورت ذکر شدن در پرونده بیمار و تشخیص هیستوپاتولوژیکی ثبت گردید. داده‌های به دست آمده با استفاده از روش‏ های آماری توصیفی و به‌وسیله نرم ‏افزار SPSS و آزمون‌های کاپا و مک نمار  مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: مطالعه حاضر نشان داد که در 132 مورد (88%) از ضایعات پوستی مخاطی مورد بررسی، تطابق بین تشخیص بالینی و هیستوپاتولوژی وجود داشت. در ارتباط با لیکن پلان انطباق به میزان 4/96 درصد به دست آمد. بدون در نظر گرفتن یک مورد لوپوس که از نظر بالینی تشخیص داده نشده بود، بیشترین درصد عدم تطابق هم در رابطه با واکنش لیکنوئیدی در 3/53% موارد یافت شد.

نتیجه‌گیری: جهت نیل به تشخیص دقیق‌تر در ضایعات پوستی-مخاطی نیاز به بررسی نمای بالینی و هیستوپاتولوژیکی ضایعه می‏ باشد.