مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف:سرطان خون مربوط به بافت­های خون­ساز بدن است و سرطان خون حاد میلوئید (Acute Myeloid Leukemia-AML) یک نوع شایع و کشنده آن است. میزان بقای پس از تشخیص و عوامل مؤثر بر آن یکی از شاخص­های مهم ارزیابی روش­های درمانی است که مورد نظر پژوهش حاضر است.

روش­ کار: داده­‌های این مطالعه گذشته‌نگر مربوط به بیماران AML بستری در بخش خون در بیمارستان ولیعصر2 (مجتمع بیمارستانی امام خمینی) از فروردین 1386 تا آخر شهریور1392 که در مجموع شامل 85 بیمار وارد مطالعه شدند و زمان مرگ به‌عنوان واقعه شکست برای آن‌ها در نظر گرفته شد. برای بررسی عوامل مؤثر بر بقای بیماران از روش کاپلان-میر و مدل مخاطره متناسب کاکس استفاده شد. کلیه محاسبات با نرم­افزار SPSS21,SAS9.2 انجام شده و سطح معناداری 05/0 در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: از 85 بیمار بررسی شده، تعداد 46 نفر (1/54%) مرد بودند. میانگین سن در زمان تشخیص 3/41 سال و میانه زمان بقا 27/17 محاسبه شد و حادثه مرگ برای 53 نفر رخ داد. متغیرهای سن ­در زمان تشخیص، وضعیت تأهل، مصرف ­دخانیات، پیوند مغز استخوان، داشتن سابقه بیماری خاص، محل سکونت، مقاومت ­به­ درمان و متغیر فاکتورهای آزمایشگاهی همچون تعداد گلبول‌های سفید و گلبول‌های قرمز، متوسط هموگلوبین گلبولی، نمک، پتاسیم و کلسیم بر بقای این بیماران معنادار بودند.

نتیجه‌‌گیری: با توجه به اهمیت سرطان خون و به‌ویژه نوع حاد میلوئیک آن در مرگ ­و میر بیماران، تأکید بر متغیرهای سن در زمان تشخیص، وضعیت تأهل، مصرف ­دخانیات، پیوند­ مغز استخوان، داشتن ­سابقه ­بیماری­ خاص، محل­ سکونت و مقاومت ­به ­درمان و برخی فاکتورهای آزمایشگاهی، اهمیت زیادی در پیش‌آگهی مرگ بیماران خواهد داشت.