جلد 2 - زمستان                   جلد 2 - زمستان صفحات 260-254 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (8142 مشاهده)

  هدف از این تحقیق بررسی جنبه های مختلف کانسر مری در بیماران ایرانی بوده است. این مطالعه بصورت گذشته نگر بر روی پرونده های 92 بیمار که در طی 4 سال (72-1368) در بیمارستان رسول اکرم(ص) و 2 سال (72-1370) در بیمارستان شهید دکتر رهنمون بستری شده بودند صورت گرفته است. 57 درصد بیماران مرد و 43 درصد زن بودند. بالاترین میزان ابتلا در هر دو جنس گروه سنی 69-50 سال(62درصد) بود. شایعترین علامت بیماری دیسفاژی(96 درصد)بوده و علائم دیگری که بیماران از آن شاکی بودند عبارت است از: اودینوفاژی(69 درص)، درد پشت جناغ سینه( 69درصد) ، رگورژیتاسیون ( 53 درصد )، تهوع و استفراغ (47درصد)، سرفه (17 درصد) و هماتمز( 8 درصد). شایع ترین یافته بالینی در این مطالعه در نزد بیماران کاشکسی(62 درصد) بود و سایر یافته ها عبارت بودند ازلنفادنوپاتی(6/16 درصد) ، خشونت صدا(9درصد) و هپاتومگالی (6/7 درصد). شایعترین محل آناتومیک تومور ثلث تحتانی و کاردیا(69درصد)بوده و 9/85 درصد از کل تومورهای باپاتولوژی بودند. 21 درصد تومورها در مرحله /، 15 درصد در مرحله //، 49 (SCC) مشخص از نوع کارسینوم سلول سنگفرشی قرار داشتند. V/ درصد در مرحله /// و 15 درصد در مرحله در بررسیهای آزمایشگاهی که به عمل آمد در 32 درصد موارد آنمی یافته بارزی بود. آلکالن فسفستاز در 11 درصد و  در 7 درصد از بیماران افزایش یافته بود . میزان مورتالیتی عمل در این مطالعه ( AST, ALT) ترانس آمینازهای کبدی حدود 7 درصد بود. با توجه حاصل از این بررسی می تومان به این نتیجه جالب و دلگرم کننده دست یافت که درصد قابل توجهی از کانسرهای مری(37 درصد) در مراحل اولیه شناسایی و درمان شده است. از این رو با افزایش امکانات تشخیصی و بکار گیری امکانات جدید امید است بتوان اکثریت بیماران را در همان شمراحل ابتدایی بیماری شناسایی و تحت درمان قرار داد.  

متن کامل [PDF 1128 kb]   (1819 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: جراحی عمومی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.