جلد 16 - تابستان                   جلد 16 - تابستان صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Azizjalali M H, Behrangi E. Study of the Prevalence of Tinea Pedis in Swimmers of the West Pools of Tehran in 2007. RJMS 2009; 16
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-1246-fa.html
عزیز جلالی میرهادی، بهرنگی الهام. تعیین فراوانی کچلی پا در شناگران استخرهای غرب تهران در سال 1386. مجله علوم پزشکی رازی. 1388; 16 ()

URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-1246-fa.html


چکیده:   (8589 مشاهده)

    زمینه و هدف: کچلی پا یکی از شایع‌ترین عفونت‌های قارچی در انسان می‌باشد. از آنجایی که احتمالا شرایط مرطوب باعث افزایش رشد قارچ می‌شود، نقش استخرهای شنا در ایجاد عفونت‌های درماتوفیتی پا بخوبی شناخته شده است. از آنجایی که استخرهای شنا از مهم‌ترین مکان‌ها برای شعله‌ور شدن علائم بالینی در موارد بدون علامت و نیز انتشار عفونت می‌باشند وباتوجه به اینکه درمان کچلی پا مستلزم صرف زمان و هزینه قابل توجهی است، بهتر است که در پیشگیری از بروز آن تلاش شود. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی کچلی پا در شناگران استخرهای غرب تهران انجام شد وضمناً با شناسایی افراد مبتلا و معرفی آن‌ها به مراکز درمانی، در جهت پیشگیری از بیماری نیز قدمی برداشته شد.

روش بررسی: در این مطالعه مقطعی که از تیر تا آذر ماه سال 1386 انجام شد، با مراجعه به 10 استخر که به شکل تصادفی از استخرهای غرب شهر تهران انتخاب شده بودند، پا و شکاف بین انگشتان هر دو پای 2500 شناگر ثابت این استخرها (شناگرانی که حداقل یک بار در هفته از این استخرها استفاده می‌کردند)، توسط متخصص پوست معاینه و از ضایعات مشکوک به کچلی پا نمونه گرفته شد و جهت تهیه اسمیر مستقیم و کشت به آزمایشگاه قارچ‌شناسی ارسال شد.

یافته‌ها: از 2500 شناگر معاینه شده (1850 نفر مرد و 650 نفر زن)، با محدوده سنی 705 سال، 16 نفر (64/0%) شامل 12 مورد شناگر مرد (65/0%) و 4 مورد شناگر زن (62/0%)، کشت مثبت برای درماتوفیت داشتند. شایع‌ترین محدوده سنی ابتلا، 5546 سال بود. شایع‌ترین درماتوفیت‌های مسؤول، اپیدرموفیتون فلوکوزرم
8 مورد (50%)، تریکوفیتون منتاگروفیت (نوع بین انگشتی) 4 مورد (25%) و تریکوفیتون روبروم 4 مورد (25%) بودند. سایر ارگانیسم‌هایی که از ضایعات مشکوک نمونه‌برداری شده، در محیط کشت رشد کردند شامل کاندیدا، کورینه باکتریوم می‌نی تیسیموم، آسپرژیلوس نیجر، باکتری و ساپروفیت بودند.

نتیجه‌گیری: درمطالعه حاضر، کچلی پا در شناگران شایع نبود.

واژه‌های کلیدی: عفونت، کچلی پا، شنا
متن کامل [PDF 237 kb]   (3061 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: پوست

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb