جلد 17، شماره 75 - ( 6-1389 )                   جلد 17 شماره 75 صفحات 58-51 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Delshad S. Treament of Fecal Incontinence due to Rectal Mislocation in Eleven Pediatric Patients with Imperforate Anus after Anorectoplasty. RJMS 2010; 17 (75) :51-58
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-1499-fa.html
دلشاد صلاح‌الدین. گزارش 11 مورد نتایج جراحی بی‌اختیاری مدفوع به علت جابجایی رکتوم در کودکان مقعد بسته متعاقب عمل آنورکتوپلاستی. مجله علوم پزشکی رازی. 1389; 17 (75) :51-58

URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-1499-fa.html


دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی ایران
چکیده:   (26883 مشاهده)

    زمینه و هدف: بی‌اختیاری مدفوع متعاقب عمل آنورکتوپلاستی در بیماران مقعد بسته، یکی از عوارض این عمل در کودکان به شمار  می‌آید. جابجایی رکتوم و نقص عضله اسفنکتر از علل نسبتاً شایع بی‌اختیاری مدفوع متعاقب عمل آنورکتوپلاستی در بیماران مقعد بسته می‌باشد. در صورتی که دهانه آنورکتوم به طور کامل جدا از اسفنکتر باشد، جـــــابجایی کـــامل رکتـــوم یاComplete mislocation و در صــــورتی کــه علت نقص اسفنکتر باشد، Partial mislocation مطرح می‌گردد. با ترمیم اسفنکتر مقعد و یا قرار دادن رکتوم در محل طبیعی خود، به بی‌اختیاری پایان داده می‌شود. هدف از این پژوهش، بررسی علت بی‌اختیاری مدفوع متعاقب عمل آنورکتورپلاستی در کودکان مقعد بسته به دلیل جابجایی دهانه مقعد و ارزیابی نتایج درمان جراحی می‌باشد.

روش کار: این مطالعه به صورت توصیفی و گذشته‌نگر (Retrospective) بوده و بر اساس روش آماری نمونه‌گیری در دسترس انجام گرفته است. یازده کودک (7 پسر و 4 دختر) با متوسط سن 5/4 سال که متعاقب عمل آنورکتوپلاستی دچار بی‌اختیاری مدفوع شده بودند، با استفاده از امکانات پاراکلینیکی همچون EMG، MRI، سونوگرافی Endoanal و بررسی زیر بیهوشی با Muscle stimulator، نقشه‌برداری (Mapping) اسفنکتر مقعد تهیه و محل جابجایی یا نقص مشخص گردید. در دو مورد دهانه مقعد کاملاً خارج از اسفنکتر و به صورت جــــــــابجایی کـــامـــل رکتــــــوم Complete mislocation و در 9 مورد نقـــــص عضـــــلانی اسفنکـتر Partial mislocation منجر به بی‌اختیاری شده بود. در 7 مورد ترمیم به همراه کلستومی و در 4 مورد بدون انجام آن، صورتگرفت. درمان در دو مورد جابجایی کامل، با قرار دادن آنورکتوم در میان عضله اسفنکتر(Relocation) و در 9 مورد با ترمیم نقص عضلانی اسفنکتر مقعد صورت گرفت.

یافته‌ها: از 11 بیمار عمل شده، 9 بیمار از کنترل کافی برخوردارشدند. 2 بیمار 6 و 11 ساله تا مدت 8 و 48 ماه بعد از عمل 3-2 بار در هفته از عدم کنترل موردی گاز روده شاکی بودند که با درمان داروئی (دایمیتیکون) و آموزش تقویت عضلات اسفنکتر مقعد به روش Biofeedback therapy این حالت به حداقل رسید و فعالیت‌های اجتماعی و مدرسه‌ای را با همسن و سالان خود از سر گرفتند.

نتیجه‌گیری: اغلب نقص‌های اسفنکتر در ساعت 12 و 6 بوده که لازم است جراحان کودکان به هنگام انجام عمل آنورکتوپلاستی دقت کافی را در ترمیم عضله اسفنکتر مقعد به کار گیرند.
متن کامل [PDF 265 kb]   (5796 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: جراحی عمومی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb