مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: اسیدهای آمینه، اثرات متفاوتی بر رشد برخی از درماتوفیت‌ها دارند. بعضی ممکن است سبب افزایش و برخی دیگر باعــث مهــار رشــد آنهــا گردنــد. غلظت اسیدهای آمینه نیز فاکتور مهمی در اثرات آنها می‌باشد. در مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات اسیدهای آمینه بر رشد درماتوفیت‌ها، دو سوش ایرانی درماتوفیت شامل اپیدرموفیتون فلوکوزوم و میکروسپوریوم ژیپسئوم بررسی گردید. روش بررسی: این مطالعه از نوع مطالعات تجربی است. این دو نوع قارچ در محیط کشت سابروگلوکزآگار که از 23 اسید آمینه در غلظت‌های 1 و 1/0 گرم در دسی‌لیتر تهیه شده بودند، کشت داده شدند(هر کدام از نمونه‌ها سه بار تکرار گردید) و بعد از 2 هفته، قطر کلونی‌ها اندازه‌گیری شد و میانگین آنها با میانگین حاصل از گروه کنترل که از کشت درماتوفیت‌ها در محیط سابروگلوکزآگار بدون افزودن اسید آمینه تشکیل شده بود، مقایسه گردید. یافته‌ها: نتایج حاصل نشان داد که ال ـ سیستئین هیدروکلراید، ال ـ سیستئین، ال ـ اسید آسپارتیک، ال ـ اسیدگلوتامیک و دی‌ال ـ تریپتوفان بیش‌ترین اثرات را در مهار رشد درماتوفیت‌ها داشته و بقیه اسیدهای آمینه، اثرات مهاری ضعیف‌تری داشتند و حتی تعدادی باعث افزایش رشد درماتوفیت‌ها گردیدند. نتیجه‌گیری: میکروسپوریوم ژیپسئوم بیش‌تر از اپیدرموفیتون فلوکوزوم، تحت تاثیر اسیدهای آمینه قرار گرفت.