مجله علوم پزشکی رازی

    در این مطالعه تاثیر دوتوکولیتیک آتوسیبان(آنتاگونیست اکسی‌توسین) و نیفدیپین(مهار کننده کانال کلسیم) در درمان زایمان زودرس و عوارض آن‌ها مقایسه شده است. مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی 80 خانم باردار صورت گرفت که به علت دردهای زایمانی، در سن حاملگی 34-26 هفته به بیمارستان شهید اکبرآبادی تهران مراجعه کرده بودند. 40 بیمار در گروه آتوسیبان و 4 بیمار دیگر در گروه نیفدیپین به صورت یک در میان و تصادفی قرار گرفتند. سپس 2 گروه از نظر پاسخ به درمان(پیش‌گیری از زایمان تا 48 ساعت برای تجویز کورتیکواستروئیدها) و عوارض جانبی داروها مقایسه شدند. فاصله زمانی مصرف داروها تا زمان زایمان نیز مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. دو گروه از نظر تاثیر و پاسخ به درمان تفاوت معنی داری نداشتند(میزان تاثیر در گروه آتوسیبان 5/82% و در گروه نیفدیپین 75% بوده است). عوارض جانبی در گروه آتوسیبان 5/17% و در گروه نیفدیپین 40% بوده است که تفاوت آماری معنی‌دار داشتند(027/0= p ). فاصله زمانی بین شروع دارو تا زایمان در گروه آتوسیبان 12/16 ± 03/29 روز و در گروه نیفدیپین 9/13 ± 85/22 روز بود که تفاوت معنی‌دار وجود نداشته است. از موارد فوق می‌توان نتیجه گرفت که آتوسیبان داروی موثری برای درمان زایمان زودرس می‌باشد و هیچ گونه عارضه جدی ندارد، بلکه عوارض مشاهده شده خفیف و در حد تحمل بیمار می‌باشند. از آن جا که عوارض جانبی نیفدیپین از محدودیت‌های مصرف این دارو است به نظر می‌رسد آتوسیبان می‌تواند به عنوان درمان انتخابی به خصوص در بیمارانی که نیفدیپین را تحمل نمی‌کنند، بیمارانی که در خطر عوارض قلبی عروقی هستند مثل چند قلویی و در بیماری‌های قلبی مطرح باشد.