جلد 10، شماره 34 - ( 6-1382 )                   جلد 10 شماره 34 صفحات 239-235 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Sohrabi N, Haghighi L, Mirza Moradi A. EFFECT OF PROSTAGLANDIN E2 VAGINAL SUPPOSITORY FOR INDUCTION OF LABOR WITH OXYTOCIN IN PROLONGED PREGNANCY. RJMS 2003; 10 (34) :235-239
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-158-fa.html
سهرابی ناهید، حقیقی لادن، میرزامرادی اکرم. بررسی تأثیر شیاف واژینال پروستاگلاندین E2 در القای زایمان با اکسی‌توسین در بارداری طول کشیده . مجله علوم پزشکی رازی. 1382; 10 (34) :235-239

URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-158-fa.html


چکیده:   (19580 مشاهده)

    نامناسب بودن سرویکس یکی از مشکلات عمده در ختم بارداریهای طول کشیده و از علل افزایش میزان سزارین در این گونه بارداریها می‌باشد. پروستاگلاندینها از جمله مواردی هستند که با مکانیسمهای متفاوتی موجب Ripening دهانه رحم می‌شوند. این مطالعه با توجه به این مطلب و به صورت یک کارآزمایی بالینی و تصادفی روی 100 خانم بابارداری طول کشیده و دهانه رحم نامناسب انجام گردید و طی آن نتایج حاصل از اینداکشن با اکسی‌توسین در2 گروه 50 نفری که در یکی از آنها شیاف واژینال پروستاگلاندین E2، 8 ساعت قبل از اینداکشن به کار رفته بود، مقایسه شد. بر اساس نتایج به دست آمده در گروه مورد، Bishop score از 69/0±75/0 به 84/0±39/2 افزایش یافته بود(005/0P<) و میانگین زمان شروع اینداکشن تا زایمان به میزان قابل توجهی کوتاهتر از گروه شاهد بود(1/280±8/574 دقیقه در مقابل 8/412±04/843 دقیقه)(0005/0P<). میزان سزارین در 2 گروه تفاوتی نداشت. تنها عارضه استفاده از شیاف PGE2 تهوع بود(2 مورد) که با توجه به نتایج فوق می‌توان گفت تجویز شیاف واژینال PGE2 اگر چه تأثیری بر روش زایمان ندارد اما موجب افزایش Bishop score سرویکس و کاهش قابل توجهی در طول مدت اینداکشن می‌گردد در حالی که عوارض مهمی نیز ایجاد نمی‌کند. 

       

متن کامل [PDF 174 kb]   (6017 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: زنان و زایمان

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb