Research code: IR.IAU.SRB.REC.1403.212
Ethics code: IR.IAU.SRB.REC.1403.212
Clinical trials code: IR.IAU.SRB.REC.1403.212
دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران. ، maryamheidari532@gmail.com
چکیده: (33 مشاهده)
زمینه و هدف: رفتارهای خودآزاری در نوجوانان به‌عنوان یک چالش مهم در سلامت روان شناخته می‌شود. شرم از بدن، به‌ویژه در دختران نوجوان، یکی از عوامل مؤثر در شکل‌گیری این رفتارهاست. با این حال، نقش تعاملات والد-فرزند در تبیین این رابطه کمتر بررسی شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی تعاملات والد-فرزند در رابطه بین شرم از بدن و رفتارهای خودآزاری است.
روش: جامعه آماری دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه دوم نظری و دولتی در منطقه 5 تهران بود. نمونه‌گیری هدفمند انجام شد و داده‌های 365 نفر تحلیل شد. ابزارهای استفاده شده شامل پرسشنامه‌های شرم از بدن، آسیب به خود، و ارزیابی رابطه والد-فرزند بود. داده‌ها با استفاده از تحلیل مسیر و نرم‌افزارهای SPSS و LISREL تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که شرم بیرونی و درونی تأثیر مستقیم و غیرمستقیم بر رفتارهای خودآزاری دارند. همچنین، تعاملات والد-فرزند نقش میانجی معناداری در این رابطه ایفا می‌کند. شرم درونی با اثر کل 49/0 بیشترین تأثیر را بر رفتارهای خودآزاری داشت.
نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش نشان داد که شرم بدنی، به‌ویژه در شکل درونی‌شده آن، نقش پیش‌بینی‌کننده‌ای قوی در بروز رفتارهای خودآزارگرانه در نوجوانان دارد. با این حال، تعاملات والد-فرزند به‌عنوان یک عامل میانجی مؤثر، می‌تواند شدت این اثرات منفی را کاهش داده و نقش محافظتی ایفا کند. این نتایج بر اهمیت کیفیت روابط خانوادگی در پیشگیری از آسیب‌های روانی-رفتاری نوجوانان تأکید دارند.
روش: جامعه آماری دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه دوم نظری و دولتی در منطقه 5 تهران بود. نمونه‌گیری هدفمند انجام شد و داده‌های 365 نفر تحلیل شد. ابزارهای استفاده شده شامل پرسشنامه‌های شرم از بدن، آسیب به خود، و ارزیابی رابطه والد-فرزند بود. داده‌ها با استفاده از تحلیل مسیر و نرم‌افزارهای SPSS و LISREL تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که شرم بیرونی و درونی تأثیر مستقیم و غیرمستقیم بر رفتارهای خودآزاری دارند. همچنین، تعاملات والد-فرزند نقش میانجی معناداری در این رابطه ایفا می‌کند. شرم درونی با اثر کل 49/0 بیشترین تأثیر را بر رفتارهای خودآزاری داشت.
نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش نشان داد که شرم بدنی، به‌ویژه در شکل درونی‌شده آن، نقش پیش‌بینی‌کننده‌ای قوی در بروز رفتارهای خودآزارگرانه در نوجوانان دارد. با این حال، تعاملات والد-فرزند به‌عنوان یک عامل میانجی مؤثر، می‌تواند شدت این اثرات منفی را کاهش داده و نقش محافظتی ایفا کند. این نتایج بر اهمیت کیفیت روابط خانوادگی در پیشگیری از آسیب‌های روانی-رفتاری نوجوانان تأکید دارند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
